Mieszkańcy Koła i okolicy przyzwyczaili się do zewnętrznego wyglądu kościoła i klasztoru OO. Bernardynów. Gdy jednak przed tym kompleksem zatrzyma się ktoś przejeżdżający lub turysta, może on – w najlepszym wypadku – popaść w zdziwienie, pytając siebie dlaczego tak szlachetne budowle przedstawiają tak opłakany wręcz wygląd. Odpadające tynki frontonu kościoła, kruszące się gzymsy, zatarte malowidła, smętne postacie świętych, martwe oko zegara. Na widocznej od ulicy ścianie klasztoru zbite tynki – ale ten widok napawa już optymizmem, bo świadczy o podjętych pracach remontowo-konserwatorskich.
To niemiłe wrażenie zewnętrznego obrazu mija po wejściu do kościoła – bo wnętrze uderza wchodzącego swoim niespotykanym pięknem. Barokowo-rokokowy wystrój kościoła utrzymany w seledynowo-pastelowych barwach i ubogacony licznymi złoceniami wprost zapiera dech w piersiach. Jest to wynikiem prac renowacyjnych dokonanych w latach 1990-1996. Wtedy też swe piękno odzyskała wewnętrzna polichromia, a na kościele położono nowe tynki.
Jednak to jeszcze nie koniec prac. Po otrzymaniu dotacji od Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków rozpoczęło się ratowanie samego budynku klasztornego. Zabezpieczono i odremontowano sklepienie nad refektarzem, wyremontowane też zostało skrzydło północne klasztoru. Jednak ekspertyza docenta Mariana Krzysztofiaka z Politechniki Poznańskiej wskazuje – wobec stanu technicznego budynku – nawet na możliwość katastrofy budowlanej w klasztorze. Klasztorne mury wytrzymały bez remontu blisko 500 lat, drewniane belki podtrzymujące stropy miały po 200 lat i były zupełnie spróchniałe. Dlatego w kolejnych latach zostały wzmocnione ankrowaniem mury i elementy konstrukcyjne klasztoru. Kolejne prace to częściowa wymiana więźby dachowej i pokrycie całego dachu klasztoru blachą miedzianą. Zostały także wymienione wszystkie okna w kościele i klasztorze.
Podjęte w ostatnim czasie kolejne prace, wskazały na konieczność osuszenia z dużego zawilgocenia całego kompleksu. Podjęte w tym zakresie prace bardzo wydłużyły czas prac i znacznie podniosły koszty remontu. Obecnie trwają – co każdy może zauważyć – prace z tym właśnie związane. Udrożniona została, lub nawet na nowo założona instalacja deszczowa. Osuszone mury klasztoru pokrywane są specjalnym wielowarstwowym tynkiem. Przejściu procesyjnemu między kościołem a klasztorem (na zdjęciach pod spodem) przywraca się funkcjonalność i estetyczny wygląd. W dalszych planach są kolejne prace.
W międzyczasie zostały wykonane drobniejsze, ale jakże ważne roboty, np. ocieplenie całości stropów nad klasztorem, nowe odgromienie całego kompleksu i inne. Dzięki bezpośredniemu zaangażowaniu grupy bliskich klasztorowi osób, zostały sprzątnięte strychy i piwnice kościelne.
Gospodarze obiektu – OO. Bernardyni – dokładają wszelkich starań, aby przy pomocy i współpracy ludzi dobrej woli ten najcenniejszy barokowo-rokokowy zabytek Wschodniej Wielkopolski nie tylko uratować, ale i przywrócić mu dawną świetność. By mógł być dumą miasta i wizytówką dla turystów. A przede wszystkim by swym wyglądem, pięknem i funkcjonalnością mógł służyć obecnym i następnym pokoleniom jako miejsce modlitwy, sprawowania kultu Bożego i duchowemu pożytkowi wiernych.
Ojciec Otto Pierzchała OFM
Foto: Brat Grzegorz Koźmic OFM
**************************************************************************************
Od Redakcji:
Apelujemy do naszych Czytelników o wsparcie w miarę możliwości prac renowacyjnych prowadzonych przez kolskich OO.Bernardynów na kościele i klasztorze, które są jedynymi z najstarszych i najpiękniejszych zabytków naszego miasta. W tym celu można złożyć ofiarę bezpośrednio w kościele klasztornym do puszki, na tackę, bądź w kancelarii klasztornej, lub też można dokonać wpłaty bezpośrednio na konto bankowe: Klasztor OO. Bernardynów, ul. Klasztorna 1, 62-600 Koło. Konto bankowe: 05 1020 2762 0000 1902 0029 8422 z dopiskiem DAROWIZNA – ofiara na prace remontowe klasztoru i kościoła OO. Bernardynów.
Zachęcamy też do uczestnictwa we Mszach Świętych odprawianych w kościele klasztornym. Każda forma naszej pomocy i uczestniczenia w życiu Klasztoru przyczyni się do pomocy kolskim zakonnikom w ciężkich i kosztownych pracach remontowych.