Mieszkańców Koła ucieszyło przystąpienie przez PKP do remontu zabytkowego kolskiego dworca kolejowego. Od kilku tygodni metalowy błot odgradza jego budynek od peronów. Spółka budowlana SZURGOT z Koła, która wygrała przetarg na jego remont, modernizację i przebudowę, ogrodziła częściowo teren, ustawiła dwie budki i… nic więcej się nie dzieje.

Wcześniej, zaraz przed wyborami samorządowymi, w niektórych kolskich mediach można było przeczytać, że „właśnie ruszyły pierwsze prace, pojawił się sprzęt budowlany”. Owszem, pojawił się – ale jedynie na kilka dni, by po wyborach natychmiast stamtąd zniknąć! Pozostał jedynie płot. Żadne prace nie są prowadzone. Jak widać łatwo jest stwarzać pozory dla poklasku. Kilka samochodów i dźwig łatwo było przyprowadzić, a potem jeszcze łatwiej nimi odjechać.

Oficjalny termin zakończenia wszystkich robót wyznaczono na 31 sierpnia br., ale czy jest on realny? Nie sądzę, by nawet wielkim nakładem sił i środków udało się przez pół roku wykonać remont tak wielkiego budynku, tym bardziej zabytkowego. Sprawę komplikują także ostatnie fatalne wydarzenia na kolei, które są ewidentnym dowodem, że kolejowe spółki – których jest tak wiele, że aż trudno zliczyć – nie są w dobrej kondycji i często nie wywiązują się ze swoich zobowiązań.

Przypomnijmy, że modernizacja dworca ma objąć roboty rozbiórkowe i demontażowe, roboty renowacyjne i konserwatorskie elementów zabytkowych, częściową wymianę konstrukcji dachowej oraz pokrycia dachowego z dachówki ceramicznej karpiówki, wymianę posadzek i podłóg, wykonanie niezbędnych wzmocnień i przeróbek układu konstrukcyjnego ścian i stropów, wymianę stolarki okiennej i drzwiowej wraz z wymianą podokienników drewnianych, założenie izolacji przeciwwilgociowej fundamentów, przemurowanie kominów, wymianę rynien i rur spustowych z zastosowaniem obróbek z blach tytanowo – cynkowych, wymianę zniszczonych i odparzonych tynków oraz szpachlowanie tynków, oczyszczenie, uzupełnienie i odtworzenie murów ceglanych, wykonanie instalacji wentylacji mechanicznej, instalacji wodno-kanalizacyjnej oraz przyłącza cieplnego, wodociągowego, kanalizacji sanitarnej i deszczowej oraz węzła cieplnego i budowę małej architektury wokół dworca. Dla zwiększenia bezpieczeństwa podróżnych zainstalowany będzie monitoring. Zlikwidowane mają być bariery architektoniczne, dzięki czemu dworzec będzie dostosowany do potrzeb osób niepełnosprawnych i mających problemy z poruszaniem się.

Obecnie także w środku budynku dworca kompletnie nic się nie dzieje. Jedyną zaskakującą rzeczą, która rzuca się w oczy zaraz po wejściu do budynku, jest brak w tradycyjnym miejscu tablicy z rozkładem jazdy pociągów. Na ścianie pozostał jedynie brudny ślad. Pani w okienku poinformowała mnie, że gdy w grudniu pojawił się nowy rozkład jazdy, tablicę zdjęto ze ściany i już nie powieszono ze względu na zaplanowany remont. Rozkład jazdy wisi teraz na pomarańczowej kartce przed kasą. Choć napisany w czytelniejszej formie niż ten ścienny, starszym osobom i mającym problem ze wzrokiem może przysporzyć wiele problemu dopatrzenie się treści w tak małej czcionce. Oby więc jak najszybciej zawisł znów ten ścienny, duży rozkład.

Dworzec kolejowy w Kole został oddany do użytku w 1928 roku. Jest cennym zabytkiem, jednym z niewielu zachowanych obiektów dworcowych na trasie Poznań-Warszawa. Jak podaje PKP, codziennie przewija się przez niego około 1000 podróżnych.

Po remoncie i modernizacji ma w nim znaleźć się odprawa podróżnych PKP i pokoje hotelowe. Kolscy radni poprzedniej kadencji zdecydowali także, że będzie mieć w nim swoją siedzibę Powiatowa i Miejska Biblioteka Publiczna, która zostanie przeniesiona na dworzec z dotychczasowej siedziby przy ul. Sienkiewicza. Ze zmiany tej niestety nie jest zadowolonych wielu obecnych czytelników, dla których ta lokalizacja na peryferiach miasta będzie zbyt odległą i uniemożliwi im tak częsty kontakt z książką jak obecnie.

Tekst i foto: MARIUSZ KOZAJDA