Prawie 30 lat „czekała” Szkoła Podstawowa nr 3, jej pracownicy i uczniowie, na wykonanie nowej elewacji ogromnego gmachu placówki w samym centrum naszego miasta. Dzięki kapitalnemu remontowi ten zabytkowy obiekt z 1923 roku wygląda teraz zupełnie inaczej. Prace właśnie dobiegają końca i demontowane jest rusztowanie. Ulica Toruńska, główna i najdłuższa ulica naszego miasta, w wyniku tej oraz innych inwestycji Urzędu Miejskiego, staje się z miesiąca na miesiąc coraz piękniejsza.

Zaniedbania w „Trójce” sięgały kilkudziesięciu lat. Odpadające tynki, odlatująca płatami farba, brudne powierzchnie, wyglądały brzydko i przygnębiająco oraz stwarzały niebezpieczeństwo dla uczniów i pedagogów.

Tak wyglądała do niedawna elewacja naszej „Trójki” – zdjęcia archiwalne

Dlatego w 2012 roku wykonano remont większości ogrodzenia wokół szkoły, a w tym  przyszła kolej na kompleksowe odnowienie elewacji przedwojennego gmachu. Firma budowlana, która wygrała przetarg na wykonanie robót, zaczęła prace od wymiany obróbek blacharskich, napraw ubytków elewacji, usunięcia starej, zewnętrznej warstwy odpadającego tynku i położenia nowego, wykonania wyrównania ścian i w końcu pomalowania elewacji. Dokonano przy tej okazji również wymiany opaski ze starych, zniszczonych płytek chodnikowych dookoła budynku szkoły na opaskę z estetycznej betonowej kostki brukowej.

Termin zakończenia wszystkich prac zaplanowany jest na koniec maja tego roku.

Trochę historii szkoły

Samorządowa Szkoła Podstawowa nr 3 im. Marii Konopnickiej w Kole to placówka edukacyjna z blisko 100-letnią tradycją, o czym często przypomina jej dyrekcja, nauczyciele, a nawet uczniowie. Powstawała w niezwykle trudnych dla Polski i dla Koła czasach. W 1921 roku ówczesny burmistrz miasta Koła Władysław Klimaszewski, wystąpił z inicjatywą budowy nowej szkoły przy ulicy Toruńskiej 60. Przy pomoc Państwa i Sejmiku powstał dwupiętrowy, skanalizowany gmach z dwoma skrzydłami (salą gimnastyczną i mieszkaniami dla nauczycieli). Głównym budowniczym szkoły był inż. Tchórzewski. Niezupełnie wykończony budynek oddano do użytku we wrześniu 1923 roku. Kierownikiem szkoły został Władysław Krzycki, który funkcję swą pełnił do 31 sierpnia 1924 roku. W szkole uczyło 6 nauczycielek i 5 nauczycieli  w 12 oddziałach.

Brakowało funduszy na wyposażenie szkoły dlatego też dzięki staraniom kierownictwa, rodziców i nauczycieli wyposażono szkołę w prymitywne ławki zbite z desek, pomoce dydaktyczne wykonane przez nauczycieli. Na terenie szkoły zawiązała się żeńska drużyna harcerska oraz chór szkolny, który brał udział w uroczystościach szkolnych.

1 września 1924 roku kierownikiem szkoły został Władysław Paterkowski, nauczyciel cieszący się uznaniem w całym powiecie. Z właściwą sobie energią i umiejętnościami nawiązał do pracy swojego poprzednika, mając na uwadze dobro ucznia i szkoły. W 1925 roku organizuje się bibliotekę szkolną, do której zakupiono pierwsze 55 książek za pieniądze ofiarowane przez burmistrza Klimaszewskiego.

W 1924 roku założona została jednoklasowa „Szkoła Handlowa”. Liczba uczniów wahała się od 25 – 30 osób, kierownikiem był Józef Rosiński. Od jesieni 1926 do wiosny 1927 roku w sali gimnastycznej czynny był Uniwersytet Ludowy. Prelekcje popularno–naukowe rozpoczynały się o godzinie 18.00, a kończyły po 22.00.

Z inicjatywy rodziców i dzieci w 1926 powstało Towarzystwo Przyjaciół Szkoły. Zadaniem Towarzystwa było czuwanie nad potrzebami szkoły i dostarczanie pomocy naukowych. Wkrótce została również otwarta Spółdzielnia Uczniowska oraz Szkolna Kasa Oszczędności. W dziesięciolecie powstania szkoły, w 1933 roku, na patrona szkoły obrano Marię Konopnicką i zakupiono sztandar. Odbyły się uroczystości wręczenia sztandaru i nadania imienia szkole. W 1936 roku szkoła zakupiła pierwsze radio, na pierwszym i drugim piętrze zostały zamontowane głośniki. Po 14 latach kierowania szkołą, w sierpniu 1938 zmarł jej kierownik Władysław Paterkowski.

Od 1 września 1938, aż do wybuchu drugiej wojny światowej, funkcję kierownika pełnił Karol Żarkiewicz (zginął w czasie Powstania Warszawskiego). W wyniku wybuchu drugiej wojny światowej zajęcia lekcyjne odłożono do 11 września, ale i tego dnia zajęcia się nie odbyły. W gmachu szkoły został zorganizowany polski szpital polowy. Po wkroczeniu Niemców, przez cały rok w budynku stacjonowały wojska, niszcząc cały dorobek placówki świadczący o jej polskości. Przez następne trzy lata mieściła się tu szkoła niemiecka, a potem szpital wojskowy, dopiero 26 lutego 1945r. oddano budynek do użytku szkolnego. Pełnienie obowiązków kierownika szkoły powierzono Lubomirze Kozłowskiej.

5 marca 1945 roku rozpoczęło naukę 672 uczniów, utworzono 5 oddziałów I – ych, 4 oddziały II – gie, 2 oddziały III – cie, 2 oddział IV – te i 1 oddział V – ty. 10 czerwca 1945 roku odbyło się pierwsze zebranie rodziców i wybrano Komitet Rodzicielski, który przyjął przedwojenną nazwę „Towarzystwo Przyjaciół Szkoły”. Dnia 2 września 1945 roku rozpoczęto nowy rok szkolny. Do szkoły zgłosiło się 930 uczniów, utworzono 20 oddziałów w tym 6 o programie przyspieszonym. W następnym roku szkolnym zgłosiło się 830 uczniów i utworzono 18 oddziałów. W październiku 1946 roku szkołę odwiedził biskup włocławski Karol Radoński. W marcu 1947 roku opuściło szkołę pierwszych 46 absolwentów.

We wrześniu 1949 roku w budynku szkoły odbył się powiatowy zjazd nauczycieli z udziałem Kuratora Poznańskiego Okręgu Szkolnego p. Łopuskiego. Z dniem 31 sierpnia 1952 roku ze stanowiska kierownika szkoły odeszła Lubomira Kozłowska. Od września 1951 roku Szkoła Podstawowa nr 3 zmieniła nazwę na „Szkoła Towarzystwa Przyjaciół Dziecka” i stała się pierwszą szkołą świecką w powiecie.

Kierownikiem szkoły został Zygmunt Szrama. Od września 1961 roku ubyło część uczniów w związku z oddaniem do użytku Szkoły Podstawowej nr 2. We wrześniu 1967 roku ze szkoły odszedł kierownik Zygmunt Szrama, zajmując stanowisko Inspektora Szkolnego Powiatu Kolskiego. Jego następcą został Paweł Kułakowski, nauczyciel Szkoły Podstawowej nr 2. Trzy lata później na terenie szkoły zbudowano asfaltowe boisko szkolne. 1 września 1971 roku na stanowisko kierownika powrócił Zygmunt Szrama, natomiast Paweł Kułakowski został nauczycielem w Szkole Podstawowej nr 1. Zastępcą dyrektora został Zdzisław Gajda.

W 1973 roku szkoła obchodziła 50 – lecie, a 2 czerwca 1973 wręczono szkole nowy sztandar. Po 23 latach pracy na stanowisku kierowniczym z dniem 30 listopada 1978 roku dyrektor Zygmunt Szrama przeszedł na emeryturę. Od 1 grudnia 1978 roku do 31 sierpnia 1979 roku obowiązki dyrektora pełnił jego zastępca Ireneusz Kamiński. Z dniem 1 września 1979 roku dyrektorem szkoły został Zenon Szafrański. Ze względu na dużą liczbę uczniów i prowadzenie zajęć na zmiany, zaszła konieczność poprawy warunków szkoły. W 1983 roku na jej zapleczu wybudowano pawilon szkolny, w którym oddano do użytku 5 izb lekcyjnych. Pawilon służy uczniom szkoły do dziś. W 1985 roku nastąpiła zmiana na stanowisku dyrektora szkoły. Wtedy to Zenon Szafrański z powodu choroby odszedł ze szkoły i wkrótce zmarł. Dyrektorem szkoły została Zofia Wituska, która pełniła tę funkcję w latach 1986 – 2004.

W latach 1986 – 1989 w budynku szkolnym trwał kapitalny remont połączony z wymianą stropów, dachu, otworów i wprowadzeniu centralnego ogrzewania. Na ten okres szkoła została przeniesiona do budynku Szkoły Podstawowej nr 5 i tam odbywała się nauka. Dnia 1 września 1989r. po zakończeniu remontu ponownie rozpoczęto naukę. Od 1 września 1999r. szkoła została przemianowana na sześcioklasową. Ostatni absolwenci klas ósmych opuścili mury szkoły w 2000 roku.

Tekst, fot. archiwalne i rys historyczny źródło: UM w Kole i SP3 w Kole