Choć remont dworca PKP w Kole jeszcze nie dobiegł końca, a tymczasowa kasa w blaszanym baraku nadal funkcjonuje, to niedawno zniknął płot otaczający plac budowy. Dzięki temu można dokładniej przyjrzeć się efektowi restauracji tego zabytku, którą przeprowadza PKP Nieruchomości.

Oszklone rozsuwane drzwi z obu stron budynku zachęcają do zerknięcia do środka gmachu. Niestety, niewiele tam jeszcze widać. Środek na razie pusty, ciemny i smutny. Na zewnątrz zostały rozebrane rozpadające się, stare budynki od strony osiedla Kolejowa. Przed dworcem parkują już samochody, mimo że ten plac będzie jeszcze modernizowany. Jednak zabranie szpecącego zabytek płotu okalającego budowę zwiastuje, że koniec inwestycji finansowanej przez PKP jest już bliski.

Oddany do użytku w 1928 roku kolski dworzec kolejowy jest jednym z nielicznych, zachowanych do naszych czasów, zabytkowych budynków dworcowych wybudowanych po I wojnie światowej na trasie z Poznania do Warszawy. Powstanie dworca w Kole było symbolem zacierania się granic pomiędzy ziemiami dawnych zaborów pruskiego i rosyjskiego. Oddana do użytku w 1922 roku linia kolejowa z Kutna do Strzałkowa, przy której stanął ten budynek, urzeczywistniła to, co niemożliwe było w okresie zaborów – połączyła najkrótszą drogą Poznań z Warszawą.

Tekst i foto: MARIUSZ KOZAJDA